диалектные тексты
средневепсский диалект
Информант: Филиппова Ефимья Ивановна, г.р. 1921, место записи: Ладва (Ladv), Подпорожский р-н, Ленинградская обл.
Язык и народ: тексты и комментарии, (2002), с. 73-74
Nügüd’ laged oma krast’ut, a eduu ii krast’ut oldud, ka tod peskud da virzun sidod koivuspei, tohespei. Virzule peskud paned da jorotad, jorotad pesta lagen da jäl’ghe vuu kuivičuu. Kuivič möst kuzišpei katkoitud, kuivičuu hosid, potom huhtoid, eskai jo kuival otad. Siin’ad oli mugažo tariž virzul host’a muglanke. Čugunikoiš kiitamei muglad da valutamei, potom vihkol pezemei.
– Vihkod mišpei tehtud?
– Vihkod ruzuišpei, poutnasiižed. Eduu vet kävelimei enamban poutnasiižiš. Potom huhtoid' necel vihkol da kuival otad. Siin’ad kaik pezed, potom lavan.
– A torokanoid oleskeli?
– Ka oleskeli. Kül’mätimei heid’. Lähted pertišpei, uksen aveidad da truban aveidad. Lähted da nedalin’ kus-ni eläd, i kirbotas kaik torokanad. Otad da pühkid heid’ irdha. Möst lämbitad pertin’. Eduu vuu torokanoid' prusakoikš sanutihe. A nügüde iile prusakoid’.