младописьменный подкорпус
художественные тексты
Verez tullei, (2014), с. 17-18; Valentina Lebedeva
Varvoi kazvoi čomaks, hüväks i tabatomaks neičukaižeks. Hänen vauktoiš hibusiš vändi kibinoižil päiväine, sinižed sil’mäd kaiken kaсuiba kohtha i avoinsüdäimeližin, oli hän uskpäine, miku laps’. Uskoi kaikihe sanoihe, i sen täht ümbri hänes paksus iloiteliba.
Oli keväz’, konz Gagarin lendi avarudehe, i Varvoin sil’mäd sil päiväl oliba völ sinižembad, miku taivaz läikičihe niiš.
– Kut minä tahtoižin leta avarudehe! – uništi Varvoi i lendi käded taivhannoks. Nacein, sigä om rai…
– Ka lendad-ki, konz sureks kazvad! – toivotiba prihaižed. – Vaugedvernižid neiččid ezmaižikš kosmonavtoikš ottas.
– Naku čoma siloi om! A konz?
– Päliči vides vodes, necil-žo päiväl.
Mäni voz’, mäni toine, äi vozid mäni jäl’ghe necida kevät… A lapseline Varvoi kaiken varastab toivotust.
“Toivotei toivotab, a Varvoi varastab”…
Virkeh nece om uskpäižihe mehiže polhe.