диалектные тексты
средневепсский диалект
Информант: Инякова Прасковья, г.р. 1898, место записи: Ладва (Ladv), Подпорожский р-н, Ленинградская обл.
Язык и народ: тексты и комментарии, (2002), с. 76
Konz lehm kandab, ez’mäižen kerdan vaiše lüpsad i sehloičed puhthaze blödha, surhe. Paned päčhe. I tegese kuti nižuine pärp. Ez’mäižen maidon kaikuižen kerdan paštamei. Kuz’ päivad lüpstas, potom pezetadas. Minai sizar’ kaika pezeteli, otab vastaižen, kol’caižen, ristan sidob, roudad. Vedhe paneb, i lehmän necen kuti argaitas. Sel’gitab, pezeb, vastaižou pädme kuume kerdad provedib, udarad pezeb čomašti i lüpsab puhthaze. Sil’ peivou kiit’t’as toukunkašad, bibalehen suren liibäd vileb, voidab necil’ kašou i andab lehmäle. Muga necen lehmän argaitas. Kašan magedan kiit’t’as maidos i lehmäle supalan anttas. Potom voib söda maidon, lehm jo argaited. Luzikou ocha lapsid’ anttas, mišto sögat kašad.
- A vazaižen kuna pandas?
- Vazaižen touvuu ka todas pert’he konz tanhuu vilu, a kezou ii. Ühtou voduu oli kaks’ vazad kannu ka pidimei pertiš.