библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 101-102; Evangelii Markan mödhe. Matk jerusalimha 8:27–10:52. 9.
2Kudes päiväs päliči Iisus oti ičezenke Petran, Jakovan i Joannan i vei heid eriži korktale mägele. Sigä hän vajehtihe heiden sil’miš, 3i hänen sädod zavodiba hoštta kuti lumi i tegihe mugoižikš vauktoikš, miččeks kangast niken man päl ei voi vaugištoitta.
4Sid’ heile ozutihe Ilja i hänenke Moisei, i hö pagižiba Iisusanke. 5Petr keskusti paginad i sanui Iisusale: «Ravvi, om hüvä, miše mö olem tägä. Mö tegem koume pertišt: ühten sinei i ühten Moisejale i ühten Iljale.» 6Hän ei tedand, midä sanuda, sikš ku hö oliba pöl’gästunuded.
7Necen aigan tuli pil’v, i hö ozaižiba sen pil’vesehe. Pil’vespäi kului än’, se sanui: «Nece om minun armaz Poig, kundelkat händast!» 8I ühtnägoi, konz hö kacuhtiba ümbriže, hö ei nähnugoi enambad sigä nikeda tošt, vaiše ühten Iisusan.
9Konz hö laskihe mägelpäi, Iisus käski heile, miše hö ei sanuiži nikenele, midä hö oliba nähnuded, sihesai kuni Mehen Poig eläbzub kollijoišpäi. 10Hö pidiba Iisusan sanad ičeze meles i pagižiba kesknezoi, midä znamoičeb nece «eläbzuda kollijoišpäi». 11I openikad küzuiba Iisusal: «Min täht käskištonopendajad sanuba, miše ezmäi tarbiž tulda Iljale?» 12«Ilja tozi-ki tuleb ezmäi», hän sanui, «i paneb kaiken ičeze sijale. No mikš sid’ om kirjutadud, miše Mehen Poigale tarbiž äi mokitas, i kaik käraudasoiš hänehe sel’gin? 13Sanun teile: Ilja om jo tulnu! Rahvaz vaiše tegiba hänele, midä tahtoiba, ninga ku hänen polhe om kirjutadud.»