библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 115; Evangelii Markan mödhe. Iisus pagižeb, midä tegese jäl’gmäižil päivil 13.
3Iisus ištui Voipunmägel pühäkodin kohtas. Konz ei olend nikeda läheli, Petr, Jakov, Joan i Andrei küzuiba hänel: 4«Sanu meile: konz kaik nece linneb? Mitte znam ozutab, miše se kaik om jo läz?» 5Iisus pagižeškanzi heile: «Kackat, miše niken ei veiži teid vigaha. 6Äjad tuleba minun nimes i sanuba, miše hö oma minä i veba vigaha. 7Konz kulištat toran änid i vestid voinan polhe, ka algat pöl’gästugoi. Muga tarbiž olda, no nece völ ei linne lop. 8Rahvaz libuškandeb tošt rahvast vaste, i valdkund valdkundad vaste, äjiš sijoiš linneba manrehkaidused i tuleb näl’g i torad. Nece om sündutandkibuiden augotiž.
9No tö kackat! Teid veškatas sudha i löškatas suimpertiš. Teid seižutadas pämehiden i kunigahiden edehe minun tagut, miše todištaižit heile minus. 10No edel hüvä vest’ tarbiž sanelda kaikile rahvahile. 11Konz teid veškatas pämehiden edehe i väritaškatas, algat holdugoi edelpäi, midä sanuda, i algat pidägoi päs. Sanugat se, mi sil aigal teile anttas sanuda. Siloi et pagiškoi tö, vaiše Pühä Heng.
12Vel’l’ andab ičeze vellen surmita, tat ičeze lapsed, i lapsed libuškandeba ičeze kazvatajid vastha i surmičeba heid. 13Kaik kandaškandeba vihan teiden päle minun nimen tagut, no ken püžub vahvas lophusai, se päzub.»