библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 123-124; Evangelii Markan mödhe. Iisusan surm i eläbzumine 14-16. 15.
21Saldatad käskiba Iisusan ristad kantta erasele siričimänijale, kudamb astui küläspäi lidnaha. Hän oli Simon, Kirinejan eläi, Aleksandran i Rufan tat. 22Hö veiba Iisusan tahole, kudamban nimi oli Golgofa, mi znamoičeb Pämal’l’ansija. 23Hö taričiba hänele vinad, kudamb oli segoitadud smirnanke, no hän ei otand sidä. 24Jäl’ges hö nagloičiba händast ristha i jagoiba kesknezoi hänen sobad, tacliba arban, ken midä sab.
25Oli koumanz’ čas, konz hö nagloičiba händast ristha. 26Ülähäks ristale oli kirjutadud hänen viga: «Evrejalaižiden kunigaz». 27Hänenke nagloitihe völ kaks’ razbainikad, toižen oiktale, toižen hurale kädele. 28Muga tegihe kut oli sanutud Pühiš Kirjutusiš: «Händast lugetihe razbainikaks.»
29Siričimänijad nagroiba händast. Likutaden päl hö saneliba: «Kac, sinä pühäkodin murendai i koumes päiväs sauvoi! 30Ka päzuta nügüd’ ičtaiž, tule alahaks ristaspäi!»
31Ülembaižed papid zavodiba mugažo nagrda ühtes käskištonopendajidenke. Hö pagižiba kesknezoi: «Toižid hän päzuti, no ičtaze ei voi päzutada. 32Tulgha nügüd’ alahaks ristaspäi, Messia, Izrail’an kunigaz, miše nägižim i zavodižim uskta!» Ned-ki, ked oli nagloitud ristha ühtes hänenke, lajiba händast.