библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 24; Evangelii Matvejan mödhe. Openikoiden oigendamine 10.
32«Ken sanub rahvahan edes, miše hän om minun läheline, sidä minä-ki sanun minun läheližeks minun Tatan edes, kudamb om taivhas. 33No ken rahvahan edes sanub, miše hän ei ole minun, ka sidä minä-ki en sanu minun läheližeks minun Tatan edes taivhas.
34Algat lugekoi, miše minä olen tulnu man päle tomha kožmust da mirud. Minä en tulend tomha kožmust, vaiše suren veičen. 35Minä olen tulnu libutamha poigan tatan päle, tütren maman päle i millän anopen päle. 36Mehen vihanikoikš tegesoiš hänen kodinikad.
37Ken armastab ičeze tatad vai mamad enamb mi mindai, ei kožu minei, i ken armastab ičeze poigad vai tütärt enamb mi mindai, ei kožu minei. 38Ken ei ota ičeze ristad i ei astu minun jäl’ghe, ei kožu minei. 39Ken tahtoib kaita ičeze henged, ka kadotab sen, no ken ičeze hengen minun täht kadotab, ka kaičeb sidä.
40Ken vasttab teid, vasttab mindai, i ken vasttab mindai, vasttab händast, ken om mindai oigendanu. 41Ken vasttab Jumalan sanankandajan sikš, miše hän om Jumalan sanankandai, sab Jumalan sanankandajan paukan, i ken vasttab tozioiktan mehen sikš, miše hän om tozioiged, sab tozioiktan mehen paukan. 42I ken andab ühtele-ki neniš penišpäi kauhaižen vilud vet vaiše sikš, miše hän om minun openik – todeks sanun teile: hän ei jä paukata.»