библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 25-26; Evangelii Matvejan mödhe. Ken iisus om 11-12. 11.
7Konz Joan Valatajan openikad läksiba, Iisus pagižeškanzi rahvahale Joannan polhe. «Midä tö mänit kacmaha rahvahatomha maha? Rogod-ik, kudambad tullei likutab? 8Vai midä mänit kacmaha? Čomin sädatadud mest-ik? Ei, ken čomin sädase, sen tö löudat kunigahan kodiš! 9Vai midä mänit kacmaha? Ei-ik Jumalan sanankandajad? Ka, minä sanun teile: hän om enamb mi Jumalan sanankandai. 10Hän om se, kenen polhe om sanutud Pühiš Kirjutusiš:
– Minä oigendan vestinkandajan edel sindai,
hän vaumištab ten sinun edes.
11Todeks sanun teile: kaikes rahvahan rodus ei olend nikeda surembad Joan Valatajad, no taivhan valdkundas kaikid penemb-ki om suremb mi hän. 12Joan Valatajan päivišpäi i neche aighasai taivhan valdkundad vaste libudas toraha, i libujad tahtoiba vägel tabata sidä ičeleze. 13Kaik Jumalan sanankandajad i käskišt Joannahasai oma endustanuded necen valdkundan polhe, 14i hot’ uskkat, hot’ algat, Joan om-ki Ilja, kenele pidi tulda. 15Kenel oma korvad kulda, ka se kulgaha!
16Ka mitte nügüdläine rahvaz om? Hö oma kuti lapsed, kudambad ištuba irdal i kidastaba ičeze sebranikoile, 17sanuden: «Mö vändim teile fleital, no tö et kargaidanugoi. Mö laskim teile voikuid, no tö et voiknugoi.» 18Joan tuli, hän ei sö i ei jo, i rahvaz sanub: «Hänes om paha heng.» 19Mehen Poig tuli, hän söb i job, i rahvaz sanub: «Mitte hän sömar’ i jomar’ om, maksunkeradajiden i grähkhižiden sebranik!» No melevuz’ nägub todeks melevuden tegoišpäi!»