диалектные тексты
средневепсский диалект
Информант: Карпов Никанор Леонтьевич, г.р. 1897, место записи: Ладва (Ladv), Подпорожский р-н, Ленинградская обл.
Язык и народ: тексты и комментарии, (2002), с. 67-68
Ende tegiba vasan, ka rugihen ligotadas da id’atadas da päčhe pandas. Päčiš houdutadas mišto imetoida. Tegižihe imen, nu da sit’ kuivatas da jouhtas da pašttas liibeižiks, nu i vasan pandas. Vaslačud oliba, minei vuu om kus-se vaslačuine. Uuged ezmäks paned mišto ii jokseiž liib, riigun kohtha, riig mi jokseb vas-se. Potom liiban paned sin’n’a da kipetkoižuu valad viluu, da vuu sepid paned dei vas tegese čoma. Pigei muikteb, da vet potom töutad. Otad, vasan valad, lukhiineižid da ret’kašt da babušt.
– A riiguižen-se saubata tariž?
– Ka ved’ tehtud nagleine, nagleižuu souptad. Kranad oliba kuti samovaroiš. Aveidad kranan dei jokseb. Irdal vilus tari pidäda kuni muiktab, hodib – ka lämmäs, a potom irdal. Pertiš ka tegese muiged äjou.
Eduu pudron keitiba jouhospäi. Ka kip’atkoižen kehutad da kip’atkoho jouhon segoitad, solad paned – dei pudr. Kagreižes jauhos necida korboid keitiba. Mugažo kipätkoho zavarid i korboin'. Eduu näged mil’ beregoičiba adivoid'.
Paštoiba kalitkoid', koloboid', ozražnikoid', hernehnikoid', surinpiroškoid'. Ozran semenzimai ka surm’an kodiš jouhoimei, ken mellnical, ken kodiš kivuduu.