библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 59-60; Evangelii Matvejan mödhe. Pagin käskištonopendajid i farisejid vasthapäi 23.
13«Voi teid, käskištonopendajad i farisejad! Tö, koiverdelijad! Tö sauptat taivhan valdkundan rahvahaspäi. Tö iče et mängoi sinna i et pästkoi nenid, ked mänižiba. 14Voi teid, käskištonopendajad i farisejad! Tö, koiverdelijad! Tö anastat leskiakoil pertid i pit’kha loičet vaiše rahvahan sil’miš. Sidä pahemb tuleb teile sud.
15Voi teid, käskištonopendajad i farisejad! Tö, koiverdelijad! Tö mänet mas läbi i meriden taga, miše tehta hot’ üks’ mez’ teiden openikaks, no konz muga tuleb, teget hänespäi adhu mänijan, kahtišti hondomban, mi iče tö olet!
16Voi teid, tö sogedad vedätajad! Tö sanut: «Ku ken-se vahvištoitab ičeze sanad pühäkodin kal’t, hänen sana ei maksa nimidä, no ku vahvištoitab ičeze sanad pühäkodin kuldan kal’t, siloi tarbiž püžuda ičeze sanas.» 17Tö uradad i sogedad! Mi om suremb, kuld vai pühäkodi, kudamb sen kuldan tegeb pühäks? 18Tö sanut mugažo: «Ku ken-se vahvištoitab ičeze sanad altarin kal’t, neciš ei ole nimidä, no ku vahvištoitab ičeze sanad lahjan kal’t, kudamb om pandud altarile, siloi hänele tarbiž püžuda ičeze sanas.» 19Tö, uradad i sogedad! Mi om suremb, lahj vai altar’, kudamb lahjan tegeb pühäks? 20Sen täht, ken vahvištoitab ičeze sanad altarin kal’t, hän vahvištoitab sanad i altarin kal’t i kaiken kal’t, midä om pandud altarile, 21i ken vahvištoitab ičeze sanad pühäkodin kal’t, ka vahvištoitab ned sen kal’t i mugažo hänen kal’t, ken sigä eläb. 22I ken vahvištoitab sanad taivhan kal’t, ka vahvištoitab sanad Jumalan valdištmen kal’t i hänen kal’t, ken sigä ištub.
23Voi teid, käskištonopendajad i farisejad! Tö, koiverdelijad! Tö maksat kümnendesen m’atas, ukropas i tminas, no unohtat siš, mi käskištos om päazj: oiktuz’, armahtuz i uskond. Niiden mödhe teile tarbiž eläda, no ei unohtada toižid-ki. 24Tö, sogedad vedätajad! Tö segloičet säsken, a laindat verbl’udan!
25Voi teid, käskištonopendajad i farisejad! Tö, koiverdelijad! Puhtastat mal’l’ad i padad irdpolespäi, a südäimes ned oma täuded anastust i värhut. 26Sinä, soged farisei, puhtasta mal’l’ad i padad ezmäi südäimespäi, siloi ned linneba puhthad irdpolespäi-ki!
27Voi teid, käskištonopendajad i farisejad! Olet tö koiverdelijad! Tö olet kuti čomitadud kaumad. Irdpolespäi ned oma čomad, no südäimespäi oma täuded kollijoiden luid i kaikuttušt paganad. 28Mugažo tö-ki olet tozioiktad irdpolespäi, mehiden sil’miš, no südäimes tö olet koiverdelijad i pahantegijad.
29Voi teid, käskištonopendajad i farisejad! Tö, koiverdelijad! Tö teget Jumalan sanankandajile surid kivikaumoid, tö čomitat tozioiktoiden kaumad 30i sanut: «Ku mö elänuižim meiden ezitatoiden aigan, mö em olnuiži värnikad ühtes heidenke Jumalan sanankandajiden veres.» 31Teiden sanad todištaba teid vasthapäi: tö olet neniden ezitatoiden lapsed, ked rikliba Jumalan sanankandajid. 32Ka tehkat lophusai se, min oma zavodinuded teiden tatad! 33Tö, madod! Tö, kün lapsed! Tö et voigoi pästta pagod, i teid suditas adhu!
34Kulgat-žo: Minä oigendan teidennoks Jumalan sanankandajid, melekahid mehid i käskištonopendajid. Toižid tö rikot, i nagloičet ristha, toižid löt kunutoil suimpertiš i kükslet ühtes lidnaspäi toižhe. 35Muga teiden päle lankteb kaikiden tozioiktoiden veri, kudamb man päl om pästtud, tozioiktan Avel’an verespäi Zaharian, Varahian poigan verhesai, hänen, keda tö rikoit pühäkodin i altarin keskhe. 36Todeks sanun teile: kaik nece lankteb nügüdläižen rahvahan päle!»