библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 74-75; Evangelii Matvejan mödhe. Iisusan surm i eläbzumine 26-28. 27.
32Konz hö astuiba, heile vastha putui kirinejalaine mez’, kudamban nimi oli Simon, i händast hö paniba kandmaha Iisusan ristad. 33Konz hö tuliba tahoze, kudamb kuctas Golgofaks, Pämal’l’ansijaks, 34hö taričiba Iisusale joda vinad, kudambaha oli valatud sapid. Hän mujahti sidä, no ei tahtoind joda.
35Konz hö nagloičiba Iisusan, hö jagoiba kesknezoi hänen sobad tacmal arbad. 36Sid’ hö ištuihe sigä i varjoičiba händast. 37Ristha, ülemba, hö paniba kirjutusen, kudamb ozuti, min tagut hän oli suditud: «Nece om Iisus, evrejalaižiden kunigaz.» 38Ühtes Iisusanke nagloitihe ristha kaks’ razbainikad, toižen hänen oiktale, toižen hurale kädele.
39Siričimänijad nagroiba händast. Likutaden päl 40hö saneliba: «No, sinä pühäkodin murendai i koumes päiväs sauvoi, päzuta nügüd’ ičtaiž! Ku oled Jumalan Poig, ka tule alahaks ristaspäi.» 41Ülembaižed papid zavodiba mugažo nagrda ühtes käskištonopendajidenke, vanhembidenke i farisejidenke. Hö sanuiba: 42«Toižid hän päzuti, no ičtaze ei voi päzutada. Ved’ hän om Izrail’an kunigaz, tulgha nügüd’ ristaspäi alahaks. Siloi mö uskoškandem hänehe. 43Hän uskoi Jumalaha – abutagha nügüd’ Jumal hänele, ku hän om hänele mel’he! Ved’ hän sanui: «Minä olen Jumalan Poig».» 44Händast lajiba eskai ned razbainikad-ki, kudambad nagloitihe ühtes hänenke.