библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 76; Evangelii Matvejan mödhe. Iisusan surm i eläbzumine 26-28. 27.
57Ehtal tuli Josif, elokaz mez’ Arimafejaspäi, kudamb mugažo oli Iisusan openik. 58Hän mäni Pilatannoks i pakiči Iisusan hibjan. Pilat käski antta se hänele. 59Josif oti hibjan, käri sen puhthaze pölvazkanghaze 60i pani surhe reighu, kudamban hän ei amu oli tehnu ičeze täht kal’l’oho. Hän vereti kal’l’kaumale suren kiven i läksi sigäpäi. 61Magdalan Maria i se toine Maria oliba mugažo sigä, hö ištuiba kaumad vasthapäi.
62Toižel päiväl, sobatan vaumištandpäivän jäl’ghe, ülembaižed papid i farisejad kogozihe Pilatannoks. 63Hö sanuiba: «Hüvä manižand, mö johtutim, midä nece kelastai, konz völ oli hengiš, sanui: «Koumes päiväs päliči minä eläbzun.» 64Käske varjoita tarkas necidä kaumad koumandehe päivhäsai, miše hänen openikad ei voiži mända öl vargastamha händast i sanumaha rahvahale: «Hän om eläbzunu kollijoišpäi.» Nece jäl’gmäine kelastuz linneb pahemb ezmäšt.» 65Pilat sanui heile: «Naku oma varjoičijad. Mängat i varjoikat, kut mahtat.» 66Hö läksiba kaumale, paniba kivele pečatin, i rindale paniba varjoičijoid, miše niken ei päzuiži kauman südäimehe.