библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 176-177; Evangelii Lukan mödhe. Iisus matkas jerusalimha 9:51-19:27. 14.
7Iisus homaiči, miše adivod valičiba ičeleze parahimad sijad longikš. I hän sanui heile ozoitezstarinan: 8«Ku sindai kuctas sajaha, ala ištte parahimale sijale. Ved’ ken-ni adivoišpäi voib olda sindai arvokahamb, 9i ižand, kudamb om kucnu teid molembid, tuleb sanumaha sinei: „Pästa necile sijale händast. Siloi sinei linneb huiged, i sinä ištutoi jäl’gmäižele sijale. 10Ei, konz sindai kuctas, valiče stolan taga kaikid hondomb sija. Sid’ hän, kudamb om kucnu sindai, tuleb i sanub sinei: „Minun sebranik, sirtte tänna lähemba“, i kaik adivod nägištaba, mitte arvokaz sinä oled ižandale. 11Ken ičtaze korgenzoitab, se linneb alenzoittud, a ken ičtaze alenzoitab, se linneb korgenzoittud.»
12Jäl’ghe Iisus sanui mugažo pertin ižandale: «Konz vaumištad päilongid vai ehtlongid, ala kucu sebranikoid, ala – vellid, ala kucu ičhižid i elokahid susedoid. Ved’ hö-ki voiba kucta sindai i maksta sil-žo sinei. 13Ei, konz sinä teged praznikan, kucu gollid, kädetomid i jaugatomid, rambičijoid i sogedoid. 14Ozakaz linned, sikš ku hö ei voigoi maksta sinei. Sinei makstas, konz tozioiktad mehed eläbzuškandeba.»