библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 178; Evangelii Lukan mödhe. Iisus matkas jerusalimha 9:51-19:27. 14.<
25Iisusanke astui sur’ rahvazkogo. Hän kärauzihe i sanui heile:
26«Ku ken-se astub minunke, no navedib mindai vähemba ičeze tatad i mamad, akad i lapsid, vellid i sizarid, i völ ičeze kodielod, ka hän ei voi olda minun openikan. 27Ken ei kanda ičeze ristad i ei astu minun jäl’ghe, hän ei voi olda minun openikan. 28Ku ken-se teišpäi zavodib leta bašn’ad, ka hänele tarbiž išttas i lugeda, täudub-ik hänele rahoid, miše leta se lophusai. 29No voib olda muga-ki, miše konz hän tegeškandeb alandusen, hänel lopiše rahad, i rad jäb kesketi. Siloi kaik, ked necen nägeba, zavodiba nagrda händast: 30„Kac om mez’! Zavodi tehta, no jäti kesketi.
31Vai ku kunigaz lähteb voinale tošt kunigast vaste, ezmäi hänele tarbiž išttas i meletada, voib-ik hän kümneltuhal saldatal vägestada tošt kunigast, kudambanke linneb kaks’kümnetuhad saldatad. 32Muite hän oigendab vestinkandajid pakičemha kožmust, konz se toine kunigaz om völ edahan.
33Muga tö-ki: ku et erigakoi kaikespäi, midä teil om, ka tö et voigoi olda minun openikoin.
34Sol om hüvä. No ku sol kadotab ičeze vägen, mil voib möst tehta se solakahaks? 35Se ei kožu nikuna, ei pöudho i ei herekogoho. Se tarbiž tacta. Kenel oma korvad kulda, ka se kulgaha!»