библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 195-196; Evangelii Lukan mödhe. Iisus pagižeb, midä linneb jäl’ghe 21:5-38
7Erased küzuiba: «Opendai, konz nece kaik linneb? Mitte znam ozutab, miše nene azjad oma jo läz?» 8Iisus sanui: «Kackat, miše teid niken ei veiži vigaha. Äjad tuleba i minun nimes sanuba: „Minä olen hän“, i „Aig om tulnu“. No algat astkoi heiden jäl’ghe. 9I konz kulištat voiniden i rahvahan libundan polhe, ka algat pöl’gästugoi. Necile pidab-ki tulda ezmäi, no necil kaik völ ei lopte.»
10I hän sanui heile: «Rahvaz libuškandeb tošt rahvast vaste i valdkund valdkundad vaste, 11i äjiš sijoiš linneba sured manrehkaidused, näl’g i pahad tartkibud. Opakoid azjoid linneb äi, i taivhaspäi näguškandeb surid endustuzznamoid.
12No edel sidä teid tabadaškatas i kükseškatas kaikjalpäi. Teid veškatas sudale suimpertihe, teid tacleškatas türmha, tö putuškandet kunigahiden i valdanpidäjiden käzihe minun nimen tagut. 13Siloi tö voit sanelda minun polhe. 14Vaiše muštkat, miše teile ei tarbiž edel sidä meletada, kut polestada ičtatoi. 15Minä andan teile mel’t pagišta muga, miše ni üks’ teiden vihanikoišpäi ei voi nimidä sanuda teile vastha i nikut vastustada teid.
16Teiden kazvatajad, velled, ičhižed i sebranikad möba teid, i erasid teišpäi rikoškatas. 17Kaik kandaškandeba vihan teiden päle minun nimen tagut. 18No ni üks’ hibuz ei lankte tühjan teiden päspäi. 19Püžugat lujas, muga tö kaičet ičetoi henged.»