библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 200-201; Evangelii Lukan mödhe. Iisusan surm i eläbzumine 22:1-24:53. 22.
47Konz Iisus völ pagiži, sinna tuli kogo rahvast, i heiden edes astui Juda, üks’ kahtestoštkümnes openikaspäi. Juda mäni Iisusannoks tervehtamha händast. Ved’ hän oli edelpäi sanunu heile mugoižes znamas: Keda minä tervehtan, se om-ki hän. 48A Iisus sanui hänele: «Juda, tervehtaden-ik sinä möd Mehen Poigan?» 49Konz kaik, ked oliba Iisusanke, el’genziba azjan, hö sanuiba: «Ižand, iškta-ik meile surel veičel?» 50Üks’ heišpäi iški-ki ülembaižen papin käskabunikan ninga, miše čapoi hänen oiktan korvan. 51No Iisus sanui: «Ei! Antkat olda.» Hän kosketi mehen korvan i tegi sen tervheks. 52Sid’ Iisus sanui ülembaižile papile, pühäkodin varjoičijoiden pämehile i rahvahan vanhembile, kudambad oliba tulnuded händast tabadamha: «Olen-ik minä razbainik, ku tö tulet tabadamha mindai sured veičed i seibhad kädes? 53Kaikuččen päivän minä olen olnu teidenke pühäkodiš, i tö et lendnugoi kät minun päle. No nügüd’ om teiden aig, nügüd’ om pimedan vald.»