библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 203; Evangelii Lukan mödhe. Iisusan surm i eläbzumine 22:1-24:53. 23.
13Pilat kogozi ühthe ülembaižid papid, valdanpidäjid i rahvast 14i sanui heile: «Tö toit necen mehen minunnoks i väritat händast, miše hän libutab rahvast pämehid vaste. Teiden aigan minä olen pagižnu hänenke i kulnu händast, no en löudand nimittušt vigad, miš tö händast väritat. 15Irod-ki ei löudand, ved’ minä olin oigendanu necen mehen hänennoks. Nece mez’ ei tegend nimidä, miš voiži sudida händast surmale. 16Ezmäi minä käsken händast löda i sid’ pästan valdale.» 17Hänele tarbiž-ki praznikan aigan pästta heile üks’ mez’ türmaspäi.
18No kaik kidastaškanziba ühthe änhe: «Surmita nece mez’! Pästa meile Varavva!» 19Varavva oli tactud türmha sen tagut, miše libutoiti lidnan rahvast pämehid vaste i rikoi mehen. 20Pilat möst pagižeškanzi, ku tahtoi pästta Iisusad. 21No rahvaz kidasti: «Nagloiče, nagloiče händast!» 22Pilat sanui heile koumanden kerdan: «Midä pahad hän om tehnu? En löudand hänes nimittušt vigad, miš voiži sudida surmale. Ezmäi minä käsken händast löda i sid’ pästan valdale.» 23No hö kidastiba surel änel i völ lujemba pakičiba, miše Iisus oliži nagloitud. Necil kidastusel hö i ülembaižed papid saiba, midä tahtoiba. 24Pilat lopuks tegi muga, kut hö pakičiba. 25Hän andoi heile sen mehen, kudamban hö tahtoiba – mehen, kudamb oli tactud türmha rahvahan libutusen i rikondan tagut, a Iisusan hän andoi heiden valdha.