библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 206; Evangelii Lukan mödhe. Iisusan surm i eläbzumine 22:1-24:53. 24.
24 Nedalin ezmäižel päiväl, ani aigoiš homendesel, naižed otiba kerdale čomahajuižid voiškid, kudambid hö oliba tehnuded, i mäniba kaumale. Heidenke ühtes tuli erasid toižid-ki. 2Hö homaičiba, miše kivi oli heittud kal’l’kauman reiguspäi, 3i konz hö mäniba kauman südäimehe, ka ei löudnugoi Ižandan Iisusan hibjad. 4Konz hö čududelihe sidä, ühtnägoi heiden edes ozutihe kaks’ mest hoštabad sobad päl. 5Naižed pöl’gästuiba i kacuškanziba maha. No mehed sanuiba heile: «Mikš ecit eläbad kollijoiden keskes? 6Händast ei ole tägä, hän om eläbzunu. Muštat-ik tö, midä hän pagiži teile, konz völ oli Galilejas? 7Hän sanui: „Muga tarbiž tehtas, miše Mehen Poig anttas grähkhižiden käzihe i nagloitas ristha, a koumandel päiväl hän eläbzub“.» 8Siloi heile johtuiba mel’he nene Iisusan sanad.
9Pörttes kaumalpäi naižed sanuiba kaiken necen polhe ühteletoštkümnele openikale i kaikile toižile. 10Nene naižed oliba Magdalan Maria, Joanna, Jakovan mam Maria. Heiden keskes oli toižid-ki. Hö sanuiba kaiken apostoloile, 11no apostolad meletiba, miše nene heiden sanad oma tühjad, i ei usknugoi naižile. 12Petr läksi joksten kaumale. Kumartes kal’l’kauman südäimehe hän nägišti vaiše sideged, kudambihe Iisus oli olnu kärdüd. Hän läksi sigäpäi čududelden meles sihe, midä oli tehnus.