библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 208; Evangelii Lukan mödhe. Iisusan surm i eläbzumine 22:1-24:53. 24.
36Konz hö völ pagižiba necen polhe, Iisus iče seižutihe heiden keskhe i sanui: «Tervhen elät!» 37Hö varaidusiš i pöl’gästusiš meletiba, miše heile ozutihe kollii. 38No Iisus sanui heile: «Mikš tö olet muga pöl’gästunuded? Mikš mugoižed meletused tuleba teiden südäimihe? 39Kackat minun käzihe i minun jaugoihe; minä nece olen. Kosketagat mindai, kackat iče. Kollijaspäi lähtnudel hengel ei voi olda lihad i luid, a minai, kut tö näget, om.» 40Muga sanudes hän ozuti heile ičeze käded i jaugad. 41No konz hö ihastusiš ei voinugoi völ uskta, vaiše čududelihe, Iisus küzui: «Om-ik teil tägä mittušt-ni sömäd?» 42Hö andoiba hänele palaižen pašttud kalad i met. 43Hän oti i söi ned heiden edes.
44Iisus sanui heile: «Necen polhe minä pagižin oldes teiden keskes. Kaikele necile pidi tehtas, min polhe Moisejan käskištos, Jumalan sanankandajiden kirjoiš i psalmoiš om minun polhe kirjutadud.» 45Siloi hän avaiži heiden meled, miše hö voiba el’geta Pühid Kirjutusid. 46Hän sanui heile: «Muga om kirjutadud: Messiale pidi mokitas i koumandel päiväl eläbzuda kollijoišpäi. 47Kaikile rahvahile Jerusalimaspäi zavodides tarbiž hänen nimes sanelda: Käraukatoiš grähkišpäi, i muga hän pästab teiden grähkäd. 48Tö olet necen todištajad. 49Minä oigendan teile sidä, midä minun Tatain om toivotanu. Olgat Jerusalim-lidnas sihesai, kuni teile anttas väged taivhaspäi.»