библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 210-211; Evangelii Joannan mödhe. 1.
1 Ezmäi oli Sana.
Sana oli Jumalanno,
i Sana oli Jumal.
2Jo ezmässai Sana oli Jumalanno.
3Kaik oli sündnu Sanan kal’t.
Nimidä, midä oli sündnu,
ei ole sündnu häneta.
4Hänes oli elo,
i elo oli mehiden lämoi.
5Lämoi hoštab pimedas,
pimed ei voind vägestada sidä.
6Tuli mez’, kudamban oli oigendanu Jumal. Hänen nimi oli Joan. 7Hän tuli todištamha, sanelemha lämoin polhe, miše kaik zavodižiba uskta hänen sanoiden kal’t. 8Hän ei olend iče nece lämoi, no hän tuli sanelemha lämoin polhe. 29sup>Oli todesine lämoi, kudamb palab kaikuččele mirhu tulijale mehele.
10Mirus hän oli,
i mir oli sündnu hänen kal’t,
no se ei tundend händast.
11Hän tuli ičeze rahvahannoks,
no hänen rahvaz ei vasttand händast.
12No kaikile, ked vastsiba händast,
hän andoi valdan tehtas Jumalan lapsikš,
kaikile, kudambad uskoba hänen nimehe.
13Hö ei olgoi sündnuded mehen verespäi,
ei hibjan himon tagut,
ei mužikan tahtospäi,
a Jumalaspäi.
14Sana tegihe meheks
i eli meiden keskes.
Mö nägim hänen hoštotesen,
hoštotesen, kudamban Tat andab
üksjaižele Poigale.
Hän oli täuz’ armoid i tot.
15Joan todišti hänes i sanui kirkten: «Hän om se, kenen polhe sanuin: Se, ken astub minun jäl’ghe, om suremb mindai, sikš ku hän om olnu jo edel mindai.»
16Hänen agjatomiš armoišpäi
mö kaik olem sanuded hüvüt udes i udes.
17Käskišt anttihe Moisejan kal’t,
armod i tozi tuliba Iisusan Hristosan kal’t.
18Jumalad niken nikonz ei ole nähnu.
Üksjaine Poig, kudamb om kaiken Tatanke,
om avaidanu meile sen, mitte Jumal om.