библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 212-213; Evangelii Joannan mödhe. 1.
35Toižel päiväl Joan möst seižui sil-žo tahol, i hänenke oli kaks’ hänen openikad. 36Konz hän nägišti, miše Iisus astub siriči, hän sanui: «Naku om Jumalan Vodnaz!» 37Konz nene kaks’ openikad kulištiba hänen sanad, hö läksiba Iisusan jäl’ghe. 38Iisus kärauzihe, nägišti, miše hö astuba hänen jäl’ghe, i küzui: «Midä tö tahtoit?» Hö sanuiba: «Ravvi,»( nece znamoičeb opendai) «kus sinä eläd?» 39«Tulgat, siloi nägištat», Iisus sanui. Hö mäniba i nägištiba, kus hän eläb, i jäiba hänenke sikš päiväks. Oli jo kümnenz’ čas.
40Üks’ kahtespäi, ken kuli Joannan sanad i läksi Iisusan jäl’ghe, oli Andrei, Simon Petran vel’l’. 41Hän ezmäks mäni ičeze vellen Simonannoks i sanui hänele: «Mö olem löudnuded Messian!»( nece znamoičeb Hristos). 42Andrei vei händast Iisusannoks. Iisus kacuhti hänehe i sanui: «Sinä oled Simon, Jonan poig. Minä andan sinei uden nimen Kifa», nece znamoičeb: Kal’l’, Petr.
43Toižel päiväl Iisus kerazihe lähtmaha Galilejaha. Hän vastsi Filippan i sanui hänele: «Lähtkam minunke.» 44Filip oli Vifsaidaspäi, siš-žo lidnaspäi, kuspäi Andrei i Petr. 45Filip vastsi Nafanailan i sanui hänele: «Mö löuzim sen, kenen polhe kirjuti Moisei käskištos i kirjutiba Jumalan sanankandajad! Hän om Iisus, Josifan poig Nazaretaspäi.» 46Nafanail küzui: «Voib-ik Nazaretaspäi tulda midä-ni hüväd?» «Tule i nägištad», sanui Filip.
47Konz Iisus nägišti, miše Nafanail astub hänennoks, hän sanui: «Naku om todesine izrail’aine! Hän ei ole vällišpä.» 48«Kuspäi sinä mindai tunded?» küzui Nafanail. Iisus sanui hänele: «Edel sidä völ, konz Filip kucui sindai, minä nägin sindai smokvanpun al.» 49Nafanail sanui: «Ravvi, sinä oled Jumalan Poig, sinä oled Izrail’an kunigaz!» 50Iisus sanui hänele: «Sinä uskod sikš, miše minä sanuin sinei: „Minä nägin sindai smokvanpun al“. Nägištad völ surembid-ki azjoid.» 51I hän virki: «Todest tozi sanun teile: neciš aigaspäi tö nägištat, miše taivaz om avoin, i nägištat, kut Jumalan angelad käveleškandeba ülähän i alahan sigä, kus Mehen Poig om.»