библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 215-216; Evangelii Joannan mödhe. 3.
3 Farisejiden sebras oli mez’, kudamb kuctihe Nikodimaks, üks’ evrejalaižiden pämehišpäi. 2Hän tuli öl Iisusannoks i sanui: «Ravvi, mö tedam, miše sinä oled opendai, kudamban om oigendanu Jumal. Niken ei voi tehta mugomid tundmuztegoid kut sinä teged, ku Jumal ei ole hänenke.» 3Iisus sanui: «Todest tozi sanun sinei: ku mez’ ei sündu ülähänpäi, ka hän ei voi nägištada Jumalan valdkundad.» 4Nikodim küzui: «Kut vanh mez’ voib sünduda udes? Ved’ hän ei voi mända tagaze maman vacha i sünduda toižen kerdan?» 5Iisus sanui: «Todest tozi sanun sinei: ku mez’ ei sündu vedespäi i Hengespäi, ka hän ei voi putta Jumalan valdkundaha. 6Mehespäi sündub mez’, a Hengespäi sündub heng. 7Ala čududelde, miše sanuin sinei: „Teile tarbiž sünduda ülähänpäi. 8Heng om kuti tullei, kudamb puhub kus tahtoib. Sinä kuled sen än’t, no ed teda, kuspäi se puhub i kuna se puhub. Muga tegese kaikile, ked oma sündnuded Hengespäi.»
9«Kut nece kaik voib olda?» Nikodim küzui hänel.
10Iisus sanui: «Ed-ik sinä, Izrail’an opendai, el’genda necidä?
11Todest tozi sanun sinei: Mö pagižem, midä tedam, i todištam, midä olem nähnuded, a tö et otkoi meiden sanoid südäimehe. 12Ku olen sanunu teile necen mirun azjoiš, a tö et uskkoi, ka kut voit uskta, ku pagižeškanden teile taivhaližiš azjoiš? 13Niken ei ole libunu taivhaze, vaiše hän, ken om taivhaspäi tänna tulnu: Mehen Poig, kudamb om taivhas.
14Muga kut Moisei rahvahatomas mas libuti kün ülähäks, muga tarbiž Mehen Poig-ki libutada ülähäks, 15miše ni üks’, ken uskob hänehe, ei kadoiži, a saiži igähižen elon. 16Jumal om armastanu mirud muga äjal, ka andoi ičeze üksjaižen Poigan, miše ni üks’, ken hänehe uskob, ei kadoiži, a saiži igähižen elon.
17Ei sen täht Jumal oigendand ičeze Poigad mirhu, miše sudida sidä, a sen täht, miše mir hänen kal’t päzuiži pahaspäi. 18Ken uskob hänehe, ei linne suditud, no ken ei usko, om jo suditud, sikš ku ei ole usknu Jumalan üksjaižen Poigan nimehe. 19Sud om siš, miše lämoi om tulnu mirhu, no ičeze pahoiden tegoiden tagut mehed oma enamban navedinuded pimedad mi lämoid. 20Se, kudamb tegeb pahad, ei navedi lämoid; hän ei tule lämoinnoks sikš, miše hänen pahad tegod ei pal’l’astuiži. 21No se, kudamb eläb toden mödhe, tuleb lämoinnoks, miše hänen tegod tuližiba sil’mnägubale: ned om tehtud Jumalan edes.»