библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 217-219; Evangelii Joannan mödhe. 4.
4 Konz Iisus tedišti, miše farisejad oliba kulištanuded, miše hän keradab ümbri ičtaze enamban openikoid i valatab enamban mi Joan – 2a todeks-se Iisus iče ei valatand, vaiše hänen openikad – 3ka hän läksi Judejaspäi i tuli tagaze Galilejaha. 4Hänele pidi mända Samarian kal’t. 5Muga Iisus tuli Samarian Sihar-lidnaha. Läheli sidä oli manpala, kudamban Jakov oli andnu ičeze poigale Josifale. 6Sigä oli Jakovan kaiv. Iisus väzui matkas i ištuihe kaivonnoks. Oli keskpäiv, kudenz’ čas.
7Üks’ samarialaine naine tuli amundamha vet. Iisus sanui hänele: «Anda minei joda.» 8Openikad oliba männuded lidnaha ostmaha sömäd. 9Samarialaine naine sanui: «Sinä ved’ oled evrejalaine – ka kut sinä pakičed joda samarialaižel naižel?» Ved’ evrejalaižil ei ole nimiččid azjoid samarialaižidenke.
10Iisus sanui naižele: «Ku tedaižid, midä Jumal andab lahjaks, i el’gendaižid, ken pakičeb sinai joda, ka pakičižid iče hänel, i hän andaiži sinei eläbad vet.» 11Naine sanui: «Hüvä mez’, sinai ei ole astijad amunta vet, a kaiv om süvä. Kuspäi sinä eläbad vet otaižid? 12Jose sinä oled suremb meiden tatad Jakovad, kudamb andoi meile necen kaivon? Hän iče joi neciš kaivospäi vet, i sidä joiba hänen poigad i hänen živatad.» 13Iisus sanui hänele: «Kaikuččele, ken job necidä vet, tuleb möst jomannäl’g, 14no sille, ken job minai anttud vet, igäs ei tule jomannäl’gäd. Siš vedespäi, mittušt minä andan, tegese hänes purde, miččespäi vodaškandeb igähižen elon vezi.» 15Naine sanui: «Hüvä mez’, anda minei necidä vet, miše minei enamba ei tuliži jomannäl’gäd, i ei tarbiž kävuda tänna amundamha vet.»
16Iisus sanui hänele: «Mäne kucmaha ičeiž mužikad-ki tänna.» 17«Minai ei ole mužikad», naine sanui. Iisus sanui: «Oikti pagižid: sinai ei ole mužikad. 18Viž mužikad sinai oli jo, i se, kenenke nügüd’ eläd, ei ole sinun mužik. Täs sinä pagižid toden.»
19Naine sanui: «Hüvä mez’, minä homaičen, miše sinä oled Jumalan sanankandai. 20Meiden tatad oma kumardanus Jumalale necil mägel, a tö, evrejalaižed, sanut, miše se taho, kus tarbiž kumartas, om Jerusalimas.» 21Iisus sanui: «Usko minei, naine: tuleb aig, konz tö et kumardagoiš Tatale et necil mägel, dai et Jerusalimas-ki. 22Tö kumardatoiš sille, kudambad et tuntkoi, no mö kumardamoiš sille, kudamban tundem, sikš ku päzutand tuleb evrejalaižišpäi. 23Tuleb aig – se om-ki tulnu jo – konz kaik todesižed kumardelijad zavodiba kumardeldas Tatale henges i todes. Mugoižid kumardelijoid Tat ecib-ki ičeleze. 24Jumal om heng, i sikš nenile, ked hänele kumardasoiš, tarbiž kumartas henges i todes.»
25Naine sanui: «Ka minä tedan, miše Messia tuleb.» – Messia nece om Hristos. – «Ku hän tuleb, ka avaidab meile kaiken.» 26Iisus sanui: «Minä olen se, minä, kudamb pagižen tägä sinunke.»
27Sid’-žo tuliba hänen openikad. Hö čududelihe, miše Iisus pagiži naiženke, no ni üks’ ei sanund: «Midä sinä tahtoid?» vai: «Miš sinä pagižed naiženke?» 28Naine jäti vezin’okačun sihe, mäni lidnaha i sanui mehile: 29«Tulgat kacmaha mest, kudamb sanui minei kaiken, midä olen tehnu! Ei-ik hän ole Messia?» 30Mehed läksiba lidnaspäi i tuliba Iisusannoks.
31Sil aigal openikad sanuiba Iisusale: «Ravvi, tule sömha.» 32No hän sanui heile: «Minai om söm’, kudamban polhe tö et tekoi.» 33Openikad pagižiba kesknezoi: «Om-ik ken-se tonu hänele sömäd?» 34No Iisus sanui: «Minun söm’ om se, miše minä radan minun Oigendajan tahton mödhe, i tegen vaumheks hänen tön. 35Et-ik tö sanugoi: „Om völ nel’l’ kud rahnmižehesai“? Minä sanun: Kackat ümbri! Pöudod oma jo vauktad, vil’l’ om jo küpsnu rahnmižeks. 36Rahnoi sab paukan jo nügüd’, hän keradab villäd igähižehe eloho, i muga semendai i rahnoi saba ihastust ühtes. 37Täs om oiged muštatiž: „Üks’ semendab, toine rahnob. 38Minä olen oigendanu teid rahnmaha sidä, min täht tö et radnugoi. Toižed radoiba higo ocas, a tö tulit keradamha heiden radon satusid.»
39Äjad necen samarialaižen lidnan eläjišpäi uskoškanziba Iisusaha naižen todištusen kal’t, konz kulištiba hänen sanad: «Hän sanui minei kaiken, midä olen tehnu.» 40Sen täht konz samarialaižed tuliba Iisusannoks, hö pakičiba händast jäda lidnaha, i hän jäi-ki sinna kahteks päiväks. Völ enamban rahvast uskoškanziba Iisusaha, konz kulištiba hänen sanad, 42i hö sanuiba naižele: «Nügüd’ em uskkoi vaiše sinun sanoiden kal’t. Mö olem iče kulnuded händast i tedam, miše hän om todeks-ki mirun Päzutai, Messia.»