библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 221-222; Evangelii Joannan mödhe. 5.
19Iisus sanui evrejalaižiden pämehile muga:
«Todest tozi sanun teile: Poig ei voi tehta nimidä ičesazepäi, hän tegeb vaiše sidä, midä nägeb, miše tegeb hänen Tataze. Midä Tat tegeb, sidä tegeb mugažo Poig. 20Tat armastab Poigad i ozutab hänele kaiken, midä iče tegeb. Hän ozutab Poigale völ-ki surembid tegoid, mugomid, miše tö lanktet čudho. 21Ninga ku Tat eläbzoitab kollijoid i andab heile elon, muga Poig-ki andab elod, kenele tahtoib. 22I Tat iče ei sudi nikeda, a om andnu kaiken sudanvaldan Poigale, 23miše kaik arvostaižiba Poigad, kut arvostaba Tatad. Ken ei arvosta Poigad, ka ei arvosta Tatad-ki, kudamb om oigendanu Poigan.
24Todest tozi sanun teile: se, ken kuleb minun sanad i uskob minun Oigendajaha, hänel om igähine elo. Hän ei linne suditud, vaiše om sirdnus surmaspäi eloho. 25Todest tozi sanun teile: tuleb aig – i se om jo tulnu – konz kollijad kulištaba Jumalan Poigan änen. Ned, ked sidä kulištaba, eläškandeba. 26Kut Tat om elon purde, muga hän om tehnu Poigaspäi-ki elon purtken. 27Tat om mugažo andnu hänele sudanvaldan, sikš ku hän om Mehen Poig. 28Algat čududelgoiš! Tuleb aig, konz kaik, ked venuba kaumoiš, kulištaba hänen änen 29i libuba kaumoišpäi. Ned, ked oma tehnuded hüväd, eläbzuba i saba igähižen elon. Ned, ked oma tehnuded pahad, eläbzuba, i heid sudiškatas.»