библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 226-227; Evangelii Joannan mödhe. 6.
60Necen kulištades äjad hänen openikoišpäi sanuiba: «Mitte jüged pagin! Ken voib kundelta sidä?» 61No Iisus tezi, miše hänen openikad buraidaba hänen päle, i sanui heile: «Nece-ik teid rändütab? 62Midä linneb, ku tö nägištat, miše Mehen Poig libub sinna, kus hän ende oli! 63Vaiše Heng tegeb eläbaks, hibjaspäi ei ole nimittušt ližad. Ned sanad, kudambad minä olen teile sanunu, oma heng i elo. 64No teiden keskes om mugoižid, kudambad ei uskkoi.» Ved’ Iisus tezi ezmässai, ked ei uskkoi i ken möb händast. 65Hän ližazi völ: «Sikš sanuin-ki teile, miše niken ei voi tulda minunnoks, ku Tatain ei anda necidä valdad hänele.»
66Jäl’ges necidä äjad Iisusan openikoišpäi läksiba hänen sebraspäi i ei kävunugoi enamba hänenke ühtes. 67Iisus küzui nenil kahteltoštkümnel: «Tahtoit-ik tö-ki lähtta?» 68Simon Petr sanui hänele: «Ižand, kenennoks mö mänižim? Sinai oma igähižen elon sanad. 69Mö uskom i tedam, miše sinä oled Messia, eläban Jumalan Poig.» 70Iisus sanui heile: «Ved’ minä iče teid valičin, kaikid kahttoštkümned. No üks’ teišpäi om lemboi.» 71Hän sanui sen Judan Iskariotan polhe, Simonan poigan polhe. Hän möhemba möi Iisusan, hot’ oli üks’ neniš kahtestoštkümnespäi.