библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 234-235; Evangelii Joannan mödhe. 9.
13Mez’, kudamb oli olnu soged, vedihe farisejidennoks. 14Oli sobat, konz Iisus tegi voišken i avaiži hänen sil’mäd. 15Farisejad-ki küzuiba mehel, kut hänen sil’mäd nägeškanziba, i mez’ sanui: «Hän pani voišken minun sil’mile, sid’ kävuin pezmahas, i nügüd’ nägen.» 16Siloi erased farisejad sanuiba: «Nece mez’ ei voi olda Jumalaspäi, sikš ku hän ei elä sobatkäskön mödhe.» Toižed sanuiba: «Kut voib grähkhine mez’ tehta mugomid čudoid?» Hö ridleškanziba 17i küzuiba möst sogedal: «Mittušt mel’t iče oled hänes? Ved’ hän avaiži sinun sil’mäd.» Mez’ sanui: «Hän om Jumalan sanankandai.»
18Evrejalaižiden pämehed üks’-se ei usknugoi, miše mez’ oli soged i nägeškanzi, kuni ei kucnugoi hänen tatad i mamad. 19Hö küzuiba heil: «Om-ik nece teiden poig? Sanut-ik, miše hän sündui sogedan? Mi om tehnus, miše hän nügüd’ nägeb?» 20Kazvatajad sanuiba heile: «Mö tedam, miše hän om meiden poig, i hän sündui sogedan. 21No mö em tekoi, kut hän nägeškanzi, em tekoi sidä-ki, ken avaiži hänele sil’mäd. Hän om täuz’igäine, küzugat hänel; sanugaha hän iče.» 22Hänen kazvatajad sanuiba muga, sikš ku varaižiba evrejalaižiden pämehid. Evrejalaižed oliba jo aigemba pagižnuded, miše erigoitaba suimpertišpäi sidä, ken sanub Iisusan Messiaks. 23Sikš kazvatajad sanuiba-ki: «Hän om täuz’igäine, küzugat hänel.»
24Hö kucuiba toižen kerdan sen mehen, kudamb oli olnu soged, i sanuiba hänele: «Sanu tozi Jumalan edes! Mö tedam, miše se mez’ om grähkhine.» 25Mez’ sanui: «Om-ik hän grähkhine, sidä en teda. No sen tedan, miše minä olin soged, a nügüd’ nägen.» 26Hö möst küzuiba hänel: «Midä hän sinei tegi? Kut hän sinun sil’mäd avaiži?» 27Mez’ sanui: «Minä ved’ sanuin jo teile, tö vaiše et kundelnugoi. Mikš tö möst tahtoit sen kulištada? Tahtoit-ik tö-ki tehtas hänen openikoikš?» 28Hö nagroiba händast i sanuiba: «Ka sinä-se oled-ki hänen openik, a mö olem Moisejan openikad. 29Mö tedam, miše Jumal pagiži Moisejanke, no kuspäi nece mez’ om, sidä em tekoi.» 30«Se om čud», sanui mez’, «miše et tekoi, kuspäi hän om – a hän avaiži minei sil’mäd. 31Ved’ mö kaik tedam, miše Jumal ei kule grähkhižid, no mugomid hän kuleb, ked arvostaba händast i eläba hänen tahton mödhe. 32Igäs niken ei kulend, miše ken-se oliži avaidanu sil’mäd mehele, kudamb oli sündnu sogedan. 33Ku hän ei oliži Jumalaspäi, ka hän ei voiži tehta nimidä.» 34Hö sanuiba hänele vastha: «Sinä oled sündundaspäi kogonaze grähkhine, i sinä völ rohtid opeta meid!» Hö küksiba mehen irdale.
35Iisus kulišti, miše mez’ oli kükstud, i konz hän löuzi händast, ka küzui: «Uskod-ik Jumalan Poigha?» 36«Hüvä mez’, ken hän om?» mužik küzui. «Sanu, miše voižin uskta.» 37Iisus sanui: «Sinä oled nähnu händast. Hän om täs i pagižeb sinunke.» 38«Minä uskon, Ižand», mez’ sanui i kumarzihe hänele mahasai.
39Iisus sanui: «Sudan täht minä tulin neche mirhu, miše sogedad saižiba nägun, a nägijad sogenzuižiba.» 40Erased farisejad oliba hänenke sigä. Hö kulištiba sen i küzuiba: «Jose mö-ki olem sogedad?» 41Iisus sanui heile: «Ku oližit sogedad, ka teil ei oliži grähkid, no tö sanut: „Mö nägem“, sen täht grähk püžub teiš.»