библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 242-243; Evangelii Joannan mödhe. 12.
20Heiden keskes, ked oliba tulnuded praznikale loičmaha Jumalale, oliba erased grekalaižed. 21Hö tuliba Filippannoks, kudamb oli Galilejan Vifsaidaspäi, i sanuiba: «Mö tahtoižim nägištada Iisusan.» 22Filip mäni sanumaha necen azjan polhe Andrejale, i sid’ hö molembad läksiba sanumaha Iisusale.
23Iisus sanui heile:
«Se aig om tulnu, konz Mehen Poigan korged arv todas sil’mnägubale. 24Todest tozi sanun teile: ku nižun jüvä pandes maha ei kole, ka se jäb vaiše ühteks jüväks, a ku se koleb, ka tob čoman villän. 25Ken navedib ičeze henged, ka kadotab sen, no ken neciš mirus ei navedi sidä, ka kaičeb sidä igähižen elon täht. 26Ku ken-se tahtoib olda minun käskabunikan, ka astkaha minunke. Kus minä olen, sigä linneb minun käskabunik-ki, i Tat pidäškandeb korktas arvos sidä, ken om minun käskabunik.
27Nügüd’ olen südäintuskiš. Midä sanuižin? Tatam, päzuta mindai neciš mokičuzaigaspäi! Ei! Necen aigan täht minä olen tänna tulnu-ki. 28Tatam, ülenzoita ičeiž nimi!»
Siloi tuli taivhaspäi än’: «Minä olen sen ülenzoitnu i völ-ki ülenzoitan.» 29Ked oliba sil tahol, kuliba änen i sanuiba sen jumalanjuruks. No erased sanuiba: «Angel pagiži hänele.» 30Siloi Iisus sanui: «Nece än’ ei olend minun täht, a teiden täht. 31Nügüd’ nece mir suditas, nügüd’ necen mirun ižand kükstas valdaspäi. 32I konz mindai libutadas ülähäks maspäi, minä vedän kaikid ičeinnoks.» 33Nenil sanoil Iisus ozuti, miččel surmal hän koleb.
34Mehed sanuiba Iisusale: «Käskišt om sanunu meile, miše Messia om igähine. Kut void sanuda, miše Mehen Poigad tarbiž libutada ülähäks? Ken nece Mehen Poig om?» 35Iisus sanui heile: «Völ vähän aigad lämoi om teidenke. Astkat sihesai, kuni teil om lämoi, miše pimed ei sebadaiži teid. Ken astub pimedas, ei teda, kuna hän mäneb. 36Sihesai kuni teil om lämoi, uskkat lämoihe, miše tö tegižitoiš lämoin lapsikš.» Konz Iisus oli sanunu necen, hän läksi i kadoi heiden sil’mišpäi.