библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 247; Evangelii Joannan mödhe. 14.
14 «Algha teiden südäimed holestugoi. Uskkat Jumalaha i uskkat minuhu. 2Minun Tatan pertiš om äi honusid – muite minä en sanuiži, miše mänen vaumištamha teile elosijan. 3Minä mänen vaumištamha teile elosijan, no tulen jäl’ges tagaze i otan teid ičeinnoks, miše voižit olda sigä, kus minä olen. 4Tö tedat, kuna minä mänen, i ten-ki tedat.»
5Foma sanui: «Ižand, mö em tekoi, kuna sinä lähted. Kutak ted voim teta?» 6Iisus sanui hänele: «Minä olen te, tozi i elo. Niken ei putu Tatannoks muite kut vaiše minun kal’t. 7Ku tö tundižit mindai, ka tundižit minun Tatad-ki. Nügüd’ tö jo tundet i olet nähnuded händast.»
8Filip sanui hänele: «Ižand, ozuta meile Tat, tošt em pakikoi.»
9Iisus sanui: «Ed-ik sinä, Filip, teda mindai, ved’ minä olen jo hätken olnu teidenke? Kaikutte, ken om nähnu mindai, om nähnu Tatan. Kut void sanuda: „Ozuta meile Tat? 10Ed-ik usko, miše minä olen Tatas i Tat om minus? Ku pagižen teile, en pagiže ičein nimes, a Tat, kudamb om minus, tegeb ičeze tegod. 11Uskkat minei, ku sanun, miše minä olen Tatas, i Tat om minus. Ku muite et uskkoi, ka uskkat minei iče tegoiden tagut.
12Todest tozi sanun teile: ken uskob minuhu, hän tegeb mugomid tegoid, kut minä tegen, i völ surembid-ki, sikš ku minä mänen Tatannoks, 13i midä tö pakičeškandet minun nimes, sidä minä tegen, miše Tat oliži korgenzoittud arvos Poigan kal’t. 14Midä tö minun nimes pakičeškandet, sidä minä tegen.»