Продолжение проекта: Открытый корпус вепсского и карельского языков

Корпус вепсского языка

Тексты

Список текстов / библейские тексты (переводные)


Pühä Heng tuleb Abutajaks

библейские тексты (переводные)

Uz’ Zavet, (2006), с. 248-249; Evangelii Joannan mödhe. 14.

15«Ku tö armastat mindai, elägat minun käsköiden mödhe. 16Minä pakičen Tatad, i hän andab teile toižen Abutajan, kudamb linneb teidenke igän. 17Nece Abutai om toden Heng, kudambad mir ei voi sada, sikš ku se ei näge i ei tunde händast. No tö tundet händast, sikš ku hän eläb teidenke i linneb teiš.

18Minä en jäta teid armotomikš lapsikš, minä tulen teidennoks. 19Völ vähäine aigad, i mir enambad ei nägišta mindai, no tö nägištat, sikš ku minä elän, i tö-ki elät. 20Sil päiväl tö el’gendat, miše minä olen minun Tatas i miše tö olet minus i minä teiš. 21Kaikutte, ken om otnu minun käsköd südäimehe i eläb neniden käsköiden mödhe, se armastab mindai. A ken armastab mindai, sidä armastaškandeb minun Tat, minä-ki armastaškanden händast i ozutamoi hänele.»

22Juda – ei se Iskariot – sanui hänele: «Ižand, mikš teged muga? Mikš ozutatoi vaiše meile, a ed mirule?»

23Iisus sanui hänele: «Ken armastab mindai, se eläb minun sanoiden mödhe. Minun Tat armastaškandeb händast, i mö tulem hänennoks i jäm sinna elämaha. 24Ken ei armasta mindai, se ei elä minun sanoiden mödhe. A sana, kudamban tö kulet, ei ole minun, a Tatan, kudamb om mindai oigendanu.

25Muga minä olen sanunu teile oldes teidenke. 26Abutai, Pühä Heng, kudamban Tat oigendab minun nimes, opendab teid kaikehe i johtutab teile kaiken, midä olen teile sanunu.

27Minä jätan teile tüništusen. Sen tüništusen, kudamb om minai, minä andan teile. Minä en anda muga, kut andab nece mir. Algha teiden südäimed holdugoi, algat varaikoi. 28Tö kulit, midä minä sanuin: minä lähten tägäpäi, no tulen teidennoks. Ku tö armastaižit mindai, ka ihastuižit, miše sanuin: „Minä mänen Tatannoks“, ved’ minun Tat om suremb mindai. 29Olen pagižnu necen polhe jo nügüd’, miše tö uskoižit, konz se todenzub. 30Enambad en pagiže teidenke, sikš ku mirun ižand om jo läheli. Hänel ei ole nimittušt valdad minuhu, 31no tegen minä muga, kut Tat om käsknu minei tehta, miše mir tedaiži: minä armastan Tatad. Libugat, lähtkam tägäpäi!»