библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 251; Evangelii Joannan mödhe. 16.
«Edel en ole sanunu teile necidä, sikš ku olen olnu iče teidenke. 5No nügüd’ minä lähten hänennoks, kudamb om mindai oigendanu. I niken teišpäi ei küzu minai, kuna minä mänen. 6Ved’ teiden südäimed oma täutnus tuskal, sikš ku sanuin teile necen. 7No minä sanun teile toden: teile om paremba, miše minä lähten tägäpäi. Ku en lähte, ka Abutai ei tule teidennoks. No konz minä lähten, ka oigendan händast teidennoks, 8i hän tuleb i ozutab mirun mehile, mi om grähk, mi om oiktuz’ i mi om sud. 9Grähk om siš, miše mehed ei uskkoi minuhu. 10Oiktuz’ om siš, miše minä mänen Tatannoks, i tö enambad et nägištagoi mindai. 11I sud om siš, miše necen mirun ižand om suditud.
12Äi tošt-ki minei tarbiž teile sanuda, no tö völ et voigoi otta necidä südäimehe. 13Konz tuleb hän, toden Heng, ka hän opendab teid tundmaha kaiken toden. Hän ei pagižeškande ičeze päspäi, a pagižeškandeb sidä, midä kuleb, i avaidaškandeb teile, midä linneb. 14Hän korgenzoitab minun arvod, sikš ku hän otab sišpäi, mi om minun, i avaidaškandeb teile. 15Kaik, midä om Tatan, om mugažo minun. Sikš sanuin teile, miše hän otab sišpäi, mi om minun, i avaidab teile. 16Völ kodvaine, i tö et nägištagoi mindai, möst kodvaine, i tö nägištat mindai, sikš miše minä mänen Tatannoks.»