библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 251-252; Evangelii Joannan mödhe. 16.
17Erased openikad küzeliba toine tošt: «Midä hän pagižeb, konz sanub meile: „Völ kodvaine, i tö et nägištagoi mindai, möst kodvaine, i tö nägištat mindai? I midä hän sanub nenil sanoil: „Minä mänen Tatannoks“?»
18«Mi om nece „kodvaine“?» hö čududelihe. «Mö em el’gekoi, midä hän sanub.»
19Iisus homaiči, miše hö tahtoiba küzuda hänel midä-se. Hän sanui heile: «Sidä-k küzelet toine tošt, miše sanuin: „Völ kodvaine, i tö et nägištagoi mindai, möst kodvaine, i tö nägištat mindai? 20Todest tozi sanun teile: tö voikaškandet i itkeškandet, no mir ihastub. Tö lanktet opalaha, no opal kändase ihastuseks. 21Naine, konz sündutab last, mokičese, sikš ku om tulnu nece aig. No konz laps’ om sündnu, mam ei mušta ičeze kibud, a ihastub sihe, miše mez’ om sündnu mirhu. 22Teil-ki om nügüd’ paha mel’, no minä nägištan teid möst, i teiden südäimed ihastuba, i necidä ihastust niken ei anasta teil. 23Sil päiväl tö et küzugoi minai nimidä.»