библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 252; Evangelii Joannan mödhe. 16.
«Todest tozi sanun teile: midä igän tö pakičeškandet minun nimes Tatal, sen hän andab teile. 24Neche päivhäsai tö et pakičenugoi nimidä minun nimes. Pakikat, i tö sat, i teiden ihastuz linneb täuz’.
25Olen pagižnu necen polhe teile ozoitezstarinoil, no tuleb aig, konz enamb en pagižeškande ozoitezstarinoil, a sanun teile kaiken Tatan polhe kohtha. 26Sil päiväl tö pakičeškandet Tatad minun nimes, i en sanu teile, miše minä pakičeškanden Tatad teiden poles. 27Ved’ Tat iče armastab teid, sikš ku tö olet armastanuded mindai i usknuded, miše olen tulnu Jumalannopäi. 28Tatannopäi minä olen lähtnu i tulnu neche mirhu, i nügüd’ minä jätan mirun i lähten tagaze Tatannoks.»
29Openikad sanuiba: «Nügüd’ sinä pagižed kohtha, enambad ed sanu ozoitezstarinoid. 30Mö el’gendam nügüd’, miše sinä tedad kaiken, midä küzuškatas, i sinei ei tarbiž varastada küzundoid. Sikš mö uskom, miše sinä oled tulnu Jumalannopäi.»
31«Ka, nügüd’ tö uskot», sanui Iisus. 32«No tuleb aig – i se om jo tulnu – konz tö kaik pagenet, ken kuna, i jätat mindai üksnäin. No minä en ole üksnäin, Tat om minunke. 33Olen sanunu teile necen, miše minus teil oliži tüništuz. Mirus tö linnet ahthal aigal, no olgat rohktad: minä olen vägestanu mirun.»