библейские тексты (переводные)
Uz’ Zavet, (2006), с. 261-262; Evangelii Joannan mödhe. 20.
11Maria seižui kaumanno i voiki. Voiktes hän kumarzihe kaumha i 12nägišti, miše sigä, kus Iisusan hibj oli olnu, ištuiba kaks’ angelad vauktoiš sädoiš, toine päs, toine jaugoiš. 13Angelad sanuiba hänele: «Naine, midä sinä voikad?» Hän sanui: «Minun Ižand om vedud, i kuna om pandud, minä en teda.» 14Konz Maria oli sanunu necen, hän kändihe i nägišti Iisusan, kudamb seižui hänen taga, no ei tundištand händast. 15Iisus sanui hänele: «Naine, midä sinä voikad? Keda sinä ecid?» Maria meleti, miše nece om sadunkacui, i sanui: «Hüvä mez’, ku sinä oled venu händast tägäpäi, ka sanu, kuna oled pannu. Minä otan händast.» 16Siloi Iisus sanui hänele: «Maria!» Maria kärauzihe i sanui: «Ravvuni!» – mi znamoičeb: «Minun opendai!» 17Iisus kel’di händast: «Ala koske mindai, minä völ en ole libunu minun Tatannoks. Mäne minun vellidennoks i sanu heile, miše minä libun minun Tatannoks i teiden Tatannoks, minun Jumalannoks i teiden Jumalannoks.»
18Magdalan Maria mäni openikoidennoks i sanui, miše hän oli nähnu Ižandan i miše Ižand oli ninga sanunu hänele.